Ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης, συνεχιστής της ησυχαστικής παραδόσεως του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

      

 συνέχεια από εδώ

        Στο νέο ασκητήριό του δεχόταν πλέον τα μέλη της συνοδείας του, η οποία θα είχε σχηματισθεί ήδη πριν από την κοίμηση του γέροντός του, μόνο τις μεγάλες εορτές, τα Σάββατα και τις Κυριακές για εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία[1]. 

    Αναδεικνύεται ο Όσιός μας άξιος μιμητής, φορέας και συνεχιστής της ησυχαστικής παραδόσεως του μεγάλου Αγιορείτη Πατρός και διδασκάλου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος «Εις την Σκήτην (της Βερροίας) έζη ησυχαστικώς, ως το πρότερον, μεταξύ δακρύων αγάπης, νοεράς Προσευχής και υπερφυών θεωριών. Εις ουδένα ήτο προσιτός και μετ’ ουδενός ήρχετο εις συνομιλίας εκτός του Σαββάτου και της Κυριακής, ότε ετέλει την θείαν ιερουργίαν. Τας δύο αυτάς ημέρας είχεν αφιερωμένας εις την διδασκαλίαν των μοναχών της συνοδείας του και εις την μεταξύ των αδελφικήν κοινωνίαν και παράκλησιν.»[2]. Κατ’ άλλους δεν δεχόταν απολύτως κανένα παρά μόνο έναν μοναχό, ο οποίος του έφερνε λίγη τροφή και τον βοηθούσε στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας[3]. Θα πίστευε κανείς ότι μέσα σ’ εκείνη την τέλεια απομόνωση από κάθε περισπασμό και κάθε βιοτική μέριμνα ο Όσιος Νείλος θα ήταν απαλλαγμένος από τους πειρασμούς και τις επιθέσεις του πονηρού. Δεν συμβαίνει όμως έτσι, γιατί ο διάβολος πειράζει περισσότερο αυτούς που αγωνίζονται και προσπαθούν ν’ αποφύγουν τις προσβολές και επιθέσεις του. Με μοναδική στήριξη τη νοερά προσευχή και καρδιακή επικοινωνία με τον Ζωοδότη Χριστό και βεβαίως τη νηστεία και την εκούσια κακοπάθεια ο θεοφόρος Νείλος αγωνίσθηκε νικηφόρα εναντίον των πειρασμών. Αναφέρει ο ιερομόναχος Προκόπιος Αγιοπετρίτης: «οποία δε δάκρυα έχυσε ποταμηδόν, και πόσους αγώνας, αγρυπνίας, γονυκλισίας στάσεις και νηστείας υπέμεινε και πόσας φαντασίας και φοβερισμούς εδοκίμασεν από τους δαίμονας όπου έπασχον να τον διώξουν από εκεί∙ και πόσας πάλιν αγγελικάς οπτασίας και παρηγορίας είδεν, αδύνατον είναι να τας διηγηθή τις.»[4] Πραγματικά λοιπόν, μέσα στο σπήλαιό του ο Όσιος απολάμβανε τα αγαθά της θείας χάριτος και προγευόταν ήδη της Επουρανίου Βασιλείας, κάτι που είναι το ζητούμενο και το ευκταίο, βεβαίως, για όλους μας. 

---

[1] Χρυσοστόμου Ροδοστόλου, Πρόσωπα και Δρώμενα στον Άθωνα, Άγιον Όρος 2001, σελ. 299.

[2] Θεοκλήτου Διονυσιάτου [Μοναχού], Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς· ο βίος και η θεολογία του· ασϰϚ΄-αγνθ΄, εκδ. Σπηλιώτη, Αθήνα [2001³] σελ. 28.

[3] Βλ. Γεωργίου Απέργη, [Πρωτοπρεσβυτέρου], Βίος και Ακολουθία του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Νείλου του Μυροβλύτου και Θαυματουργού, εκδ. Αστήρ, Αθήναι 1957, σελ. 12-13, Ανυσίας [Μοναχής], Βίος και Ακολουθία του Οσίου Νείλου του Μυροβλύτου και Θαυματουργού, εκδ. Ι. Μονής Παναγίας Μαλεβή, Άγιος Πέτρος Κυνουρίας [χ.χ.], σελ. 18, Παύλου Μοναχού Λαυριώτου, Λαυριωτικόν Αγιολόγιον, εκδ. Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, Άγιον Όρος 2010 σελ. 359, Ιερά Μονή Παρακλήτου-Ιερόν Κελλίον Αγίου Νείλου, Άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης, Άγιον Όρος 2011, σελ. 9-11.

[4] Προκοπίου Αγιοπετρίτου [Ιερομονάχου], Ακολουθία του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Νείλου του νέου Μυροβλύτου και θαυματουργού του καταγομένου εκ κωμοπόλεως της Πελοποννήσου του Αγίου Πέτρου Κυνουρίας και ασκήσαντος εν Αγίω Όρει, Εν τω Αγιωνύμω Όρει του Άθωνος 1847., σελ. 17.

 (Από τα βιβλίο π. Δ. Μ., Ο Ιερός Ναός Αγίου Νείλου Μυροβλύτου Πειραιώς, Πειραιεύς 2016, σελ. 33-34)