Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
Ποια είναι τα αναγκαία εφόδια κάθε οδοιπόρου της ζωής για μια επιτυχημένη ουρανοδρόμο πορεία; Τα εφόδια που οφείλουμε να κουβαλούμε όλοι μας και μας οδηγούν στην ολοκλήρωση της αρετής μέσα από τον πολύμοχθο αγώνα της ζωής είναι τα εξής;
• Επίγνωση δυνάμεων, ώστε να μην αποκάμνουμε από τη γρηγοράδα, αλλά και να μην περπατούμε με βήμα σημειωτόν.
• Χαρά για την αύξηση της γνώσεως και της εμπειρείας που θα αποκτήσουμε.
• Επίκληση καθημερινή της θείας βοηθείας, αφού ο Κύριός μας είπε: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. ιε΄ 5).
• Ευχή των γονέων σύμφωνα με τη λαική ρήση: « ευχή γονιού αγόρασε και στα βουνά ανέβα», καθώς και των πνευματικών μας Γερόντων, που γνωρίζουν τις δυνατότητές μας και μας κατευθύνουν προς την επιτυχία. Η οικογενειακή μας κυψέλη ανέκαθεν αποτελούσε την αφετηρία της πνευματικής μας πορείας, και αυτή μας διδάσκει, ότι στη ζωή μας «θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος έστιν Ιησούς Χριστός» (Α΄ Κορ. γ΄ 11). Η εμπειρία εξ άλλου των Γερόντων καθώς και οι συμβουλές τους μας είναι απαραίτητες, αφού κατά το Γεροντικό: «Αν δεν έχει γέροντα τρέξε να αγοράσεις».
• Αθλητικό φρόνημα και κατάλληλη ενδυμασία και υπόδηση. Οκνηροί και ρέμπελοι δεν ξεκινούν ουρανοδρόμο πορεία, γιατί θα μείνουν στο δρόμο και δεν θα τερματίσουν ποτέ. Αγωνιστές ανεξαρτήτως σωματικών ικανοτήτων και δυνάμεων με υψηλό αγωνιστικό φρόνημα επιτυγχάνουν, όχι βέβαια αυτονομούμενοι, αλλά με τη θεία συνέργεια. Σκίαστρο για τις δυνατές ακτίνες του ήλιου της ημέρας, αλεξιβρόχιο για τη δρόσο του ουρανού και σκέπαστρο για τους ψυχρούς αέρηδες είναι απαραίτητα, ανεξάρτητα από την πρόνοια του Θεού που θα μεριμνήσει ασφαλώς, για να μην φανούμε σαν τις μωρές παρθένους της παραβολής και ενάντιοι στη λαική ρήση: «Του φρονίμου τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν».
• Το παγούρι με το νερό της αδιάλειπτης προσευχής, που δυναμώνει, ξεδιψάει και δίνει δυνάμεις στις δύσβατες αναβάσεις. Με αυτή ο πειρασμός της κοπώσεως και της απογοητεύσεως φεύγει άπρακτος. Η διαρκής επίκληση του ονόματος του Κυρίου μας, το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», μας ενισχύει, για να μη σαλευθούμε και παραπατήσουμε σύμφωνα με τα λόγια του Προφητάνακτος; «Προωρώμην τον Κύριόν μου διά παντός, ότι εκ δεξιών μου έστι, ίνα μη σαλευθώ » (Ψαλμ. 15, 8).
• Προθυμία βοηθείας προς αυτούς που έχουν ανάγκη. Σύμφωνα πάλι με τον ουρανοβάμονα Παύλο: «Οφείλομεν ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν» (Ρωμ. ιε΄ 1).
• Πυξίδα αποφασιστικότητος, οραματισμού, αγόγγυστης υπομονής και πόθου επιτυχούς τερματισμού.
• Μαντήλι αγάπης Θεού, Αυτού που στην πορεία μας σκύβει, να μας σκουπίσει τον ιδρώτα με το μαντήλι της συμπαθείας Του. Αυτού, που στην πορεία Του προς το Γολγοθά είχε την ανάγκη ενός Σίμωνος Κυρηναίου και που έρχεται τώρα να γίνει δικός μας Κυρηναίος στην πορεία της ζωής.
Το μονοπάτι που θα διαβούμε είναι άλλοτε πιο ανηφορικό, άλλοτε πιο επίπεδο, άλλοτε χαμμένο πάνω στα βράχια των θλίψεων και τους γκρεμούς των πειρασμών και περιπετειών. Αλλά για να μην απογοητευόμαστε, ο καλός Θεός μας στέλνει και μερικά επίπεδα σημεία στην πορεία μας, τις πρόσκαιρες χαρές και απολαύσεις, οι οποίες όμως πολύ γρήγορα παρέρχονται, για να τις διαδεχθούν πιο ανηφορικά, πιο δυσπρόσιτα μονοπάτια. Γι’ αυτό και ο ποιητής για να μας προσγειώσει γράφει, ότι για τίποτα σ’ αυτή τη ζωή να μη χαιρόμαστε, παρά μόνο για τα αιώνια, τα διαμένοντα, λέγοντας:
Στην πρόσκαιρη αυτή ζωή
μη νοσταλγήσεις καταστάσεις,
γιατί αυτές γοργά παρέρχονται
και πίκρα αφήνουν σαν τις χάσεις.
Θε να χαρείς χαρά ανείπωτη
μονάχα όταν φτερουγήσεις
κι’ αγγελική σε ύψη απρόσιτα
μορφή και λάμψη αποκτήσεις.
Τότε η ψυχή σε λίγα ψίχουλα
χαράς χαρά δε θα γυρεύει,
γιατί χαρά δροσάτη γύρω σου
παντοτινά θα βασιλεύει».
.jpg)