Καλό μας βράδυ. Ήδη από το περασμένο Σάββατο η πόλη του Πειραιά υποδέχθηκε την Τίμια ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, το θεομητορική αυτό σέβασμα και γεμάτοι χαρά όχι μόνο οι Πειραιώτες αλλά οι Πανελλήνιες κατέφθασαν από όλες τις γωνιές της Πατρίδας μας να λάβουν την ευλογία της Μάνας του Θεού αλλά και δικής μας μάνας.
Και είναι αλήθεια ότι ήταν αξιοσημείωτη η κοσμοσυρροή όλες τις ημέρες, όλες τις ώρες της ημέρας, βράδυ και πρωί, με ζεστή με βροχή και με αέρα. Αλλά κανείς δεν έφυγε. Υπομονετικά πάνω από 2 μέχρι και 4 ώρες για να φθάσουν να ακουμπήσουν τα χείλη μας την Ζώνη που φτιάχτηκε από την ίδια την Θεοτόκο. Το μοναδικό κειμήλιο που σώζεται από την επίγεια ζωή Της και φυλάσσεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.
Χιλιάδες πιστών. Με κατάνυξη, με σεβασμό, με ιερότητα, με ελπίδα, με ευχαριστία, με την ευχή να ζήσουν το θαύμα τους, με την προσμονή να σκουπίσει η Παναγία τον ιδρώτα των κόπων τους. Άλλωστε είναι η αγκαλιά που ξεκουράζεται κάθε παιδί της, ακόμα και αυτό που είναι ατίθασο. Μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, παιδιά και έφηβοι, επώνυμοι και ανώνυμοι, τύποι που δεν τους πιάνει το μάτι σου και πόσοι άλλοι!
Δύο σκέψεις μου. Η πρώτη στο τι περιμένουν και στέκονται υπομονετικά τόσες χιλιάδες ανθρώπων;
Φυσικά δεν ήρθαν να προσκυνήσουν κάτι πεθαμένο. Νοιώθουν ότι έρχονται να χαιρετήσουν ένα δικό τους πρόσωπο, ζωντανό και χαριτωμένο μέσα από ένα κτιστό δημιούργημα που όμως εξαγιαστικε και εξαγιασε το πρόσωπο της Παναγίας. Στέκουν λοιπόν για να δηλώσουν την αγάπη τους, να απαντήσουν σε όλους εκείνους που λοιδορούν την πίστη ότι παραμένει ζωντανή η σχέση με το ιερωτερο πρόσωπο της Εκκλησίας μας την Παναγία. Δεν αναμετρουνται με αριθμούς αλλά με το πλήρωμα της καρδιάς και ζυγίζονται μπροστά στον Χριστό μας με την κατάθεση της αγάπης. Όλοι όσοι τούτες τις μέρες θέλησαν να πουν κάτι ειρωνικό δεν τόλμησαν καθώς μέσα σε όλους αυτούς που στέκονταν στην «ευλογημένη» ουρά είδαν ανθρώπους που δεν «τους έπαιρνε» να πράξουν κάτι τέτοιο. Ανθρώπους με συνείδηση, με αποφασιστικότητα, με συναίσθηση, με ιερότητα και σεμνότητα.
Άλλοι στέκονται σε ουρές και στρατολογούνται για να γίνουν θύματα ιδεών και αντιλήψεων και εμείς σε μια σειρά για να φθάσουμε και να βιώσουμε την θυσία της Μάνας για την σωτηρία μας. Δεν μας χρησιμοποιεί αλλά εμείς γινόμαστε δέκτες της δικής Της μεσιτείας, των ευλογιων της και των μικρών και μεγάλων θαυμάτων Της
Και μια δεύτερη σκέψη. Τούτες τις μέρες αν μπορούσα, μπορούσαμε να σταθούμε δίπλα στην Αγία Ζώνη θα ακούγαμε προβλήματα αδελφών μας που δεν θα τα είχαμε φανταστεί, τον ανθρώπινο πόνο και την ανθρώπινη περιπέτεια. Θα ακούγαμε και θαύματα που κανένας δεν τα περίμενε στην ζωή του, προσευχές ευχαριστίας και δοξολογίας. Θα βλέπαμε νέα παιδιά με μακρυά μαλλιά και «κάπως» να στέκονται γονάτιστα και να μας «κουφαινουν» και νέα ζευγάρια που την βάζουν εγγυήτρια για την συνέχεια της ζωής τους. Θα νιώθαμε πόσα αιτήματα ήδη εκπληρώθηκαν και πόσα ακόμα μέσα στην σιωπή της προσευχής έχουν πάρει τον δρόμο προς τον Υιό Της.
Τι ωραία συναισθήματα και τι πνευματική χαρά!
Θα βλέπαμε την ελπίδα που για τον χριστιανό δεν πεθαίνει ποτέ, την πίστη που ενεργεί και μας κρατάει όρθιους και την Παναγία να ανοίγει την αγκαλιά της και εκεί να χωράμε όλοι αδέλφια μου.
Μακάρι να έμενε ακόμα και κάθε βράδυ περπατώντας να έφθαναν στον Ναό του Αγίου Νικολάου για να την προσκυνήσω.
Ας μάθω και ας μάθουμε να περπατάμε όμως στον δρόμο Της με ταπείνωση, με πιστότητα, με αφάνεια για να μας δοξάσει όπως Αυτήν ο Χριστός μας.
Ευχαριστίες και στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντα Εφραίμ και τους πατέρες για τον κόπο τους και την προσφορά τους. Είμαστε ευτυχείς που είμαστε στην προσευχή τους.
Η Παναγία βοήθεια όλων μας στην συνέχεια της ζωής μας.
Καλή Παναγιοσκεπαστη εβδομάδα!
