Ο Άγιος Διονύσιος προσεύχεται για τον φονιά του αδελφού του...

Ώ, ναι˙ τον εσυχώρεσα, καθώς κι εσύ μια μέρα

εκείνους, που πληγώσανε τ΄ αγνό, τ΄ αθώο κορμί σου˙

σ’ ευχαριστώ, που μ’ αξίωσες, γλυκύτατε πατέρα,

τον άγιο πόνο να αισθανθώ, που αισθάνθηκε η ψυχή σου.

Συχώρα με! συχώρεσε Χριστέ, τ΄ αμάρτημά του,

και φύσησε στα σπλάχνα του την  αύρα σου τη θεία˙

μετάνοια κάμε να αισθανθεί, φέξε μεσ’ στην καρδιά του.

Σώσε, Θεέ, το πλάσμα σου˙ Ιησού, κάμ’ εσπλαχνία!

 

απόσπασμα από το ποίημα του Ζακυνθηνού ποιητή Ανδρέα Μαρτζώκη, Ο Γούμενος της Αναφωνήτρας (1889)