Πεντηκοστήν ­εορτάζομεν…

«Πεντηκοστήν ­εορτάζομεν…». Γιορτάζουμε ­Πεντηκοστή. Δη­­λαδή ποιο γεγονός; Ο­­­­πως διηγείται ο ιερός ευαγγελιστής Λουκάς στις «Πράξεις» (βλ. Πραξ. β´ 1-13), στις εννιά το πρωί της πεντηκοστής ημέρας από το Πάσχα ­ακούστηκε ήχος σαν βοή σφοδρού ανέμου, που γέμισε το υπερώο στο οποίο η­­­ταν συναθροισμένοι οι Μαθητές του Κυρίου. Και είδαν να διαμοιράζονται σ' αυτούς γλώσσες παρόμοι­ες με γλώσσες φωτιάς.
    Κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον και ι­­δρ­υ­θηκε η Εκκλησία επί της γης, η ταμιούχος της Χάριτος. ­Σκιρτούμε από χαρά, πανηγυρίζουμε με λαμ­πρότητα οι πιστοί σήμερα την ε­­λευση και ενοίκηση του Αγίου Πνεύματος στις καρδιές μας. Το αίμα του Θεανθρώπου άνοιξε τους καταρράκτες του ουρανού, και ­χαρίζεται στους ανθρώπους «το ύδωρ το ζων» (Ιω. δ´ 10), η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, η αναγεννητική, η αγιαστική, η φωτιστική, η ειρηνοποιός και παρακλητική.
    Βέβαια το Πνεύμα το Άγιον παν­τοτε ενεργούσε, και προ ­Χριστού, μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό, η ­α­­­δια­ι­­­­ρετη Αγία Τριάς, και ­ευεργετούσε τους ανθρώπους. Αλλά τώρα ­εκχύνεται πλουσιοπάροχα, δαψιλέστατα «επί πάσαν σάρκα» (Πραξ. β´ 17· Ιωήλ γ´ 1) μέσα στην Εκκλησία και χαρίζει όχι απλώς κάποιες παροδικές ελλάμψεις η ενισχύσεις, αλλά προκαλεί μόνιμες και ριζικές αλλοιώσεις, μεταμορφώνει τον άνθρωπο, ώστε να καθίσταται αυτός «καινή κτίσις», νέα ­δημιουργία, υιός Θεού κατά χάριν. «Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού καινά γέγονε τα πάντα» (Β´ Κορ. ε´ 17). Πέρασαν τα παλαιά, η παλαιά κατάσταση του ανθρώπου, κατά την οποία ήταν υποχείριος των παθών του και παίγνιο των δαιμόνων. Ισχύει νέα πραγματικότητα, η βασιλεία του Θεού, η βασιλεία της αρετής και της δικαιοσύνης, η βασιλεία των φωτόμορφων τέκνων του Θεού.
   Γιορτάζουμε Πεντηκοστή, διότι ­πλέον η «αμαρτία ημών ου κυριεύσει· ου γαρ ε­­­σμεν υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν» (Ρωμ. Ϛ´ 14). Δεν έχει πιά καμία δύναμη ­επάνω μας η αμαρτία. Διότι βρισκόμαστε υπό το κράτος της Χάριτος. Ζεί μέσα μας το Πνεύ­μα το Άγιον. Δεν υπάρχει πάθος ανίατο ούτε πειρασμός ­ανίκητος. ­Μπορούμε να καταισχύνουμε τον ­διάβολο, ­μπορούμε να νικήσουμε τον κακό εαυτό μας, να τον νεκρώσουμε τελείως· όχι με τις δικές μας δυνάμεις αλλά με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που είναι μαζί μας (πρβλ. Α´ Κορ. ιε´ 10). Μπορούμε να συγχωρήσουμε, να αγαπήσουμε, να ­καλλιεργήσουμε την α­­ρετή, να ενωθούμε με τον Θεό.
    Σκιρτούμε από αγαλλίαση, διότι ­σήμερα εκπληρώθηκε η υπόσχεση του Κυ­ρίου ότι δεν θα μας αφήσει ορφανούς (βλ. Ιω. ιδ´ 18). «Εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του υιού αυτού εις τας καρδίας ημών, κρα­ζον· αββά ο πατήρ» (Γαλ. δ´ 6).
    Μας χαρίστηκε Αυτός που «συναντιλαμ­βάνεται ταίς ασθενείαις ημών» (Ρωμ. η´ 26), Αυτός που μας βοηθά, μας συμπαρίσταται στις φυσικές και ηθικές αδυναμίες μας, τις αναπληρώνει, μας δίνει τη δύναμη να τις υπερβούμε. Στο πολυκύμαντο ταξίδι της ζωής μας μέχρι το γαλήνιο λιμάνι της Βασιλείας των ουρανών δεν πλέουμε πλέον μόνοι. Είναι μαζί μας ως πολύτιμος συνοδοιπόρος, ­στοργικός φίλος και μεγαλειώδης αρωγός όχι εκλεκτός αξιωματούχος του ουράνιου Βασιλιά, αλ­λα ο ίδιος ο Βασιλιάς! Όχι άγγελος ούτε άνθρωπος, αλλά ο ίδιος ο Θεός, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
    Μετά την Πεντηκοστή το Πνεύμα το Α­­­γιον βασιλεύει στις καρδιές των πιστών, στις καρδιές μας, εφόσον δεν Το αποδιώκουμε. Εμπνέει μετάνοια, σκύβει πάνω από τις πυορροούσες πληγές της ψυχής και με διακριτική αγάπη ­απεργάζεται τη θεραπεία τους. Μας ­ανορθώνει όταν πέφτουμε, μας ­παρηγορεί όταν ­θλιβόμαστε, συμπολεμεί μαζί μας ­κραταιώς στην α­­­γωνιώδη πάλη μας σώμα με σώμα ­ε­­­ν­­αντίον των δαιμόνων. ­Δυναμώνει την ­ελπί­δα, κραταιώνει την πίστη. ­Πτερώνει το νού σε ουράνιες αναβάσεις, γεννά πο­θους ιερούς, ενισχύει τη θέληση. ­Διανοίγει τα πνευματικά ­αισθητήρια, για να ­αντιλαμβάνονται τις θείες ­αλήθειες και τα ουράνια μυστήρια. Χαρίζει ­ανεκλάλητα βιώματα στη Λατρεία· φωτίζει στην πνευματική μελέτη. Στην προσευχή ­«υπερεντυγχάνει υπέρ ημών», μεσιτεύει για μας, ενώνει τη φωνή Του με τη δική μας και κράζει μαζί μας προς τον Πατέρα (βλ. Ρωμ. η´ 26, 15-16).
   «Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν…». Το Άγιο Πνεύμα στη γη μας, η ανθρώπινη καρδιά ουρανός, ο αν­­­θρωπος θεοφόρος! Άλλη κτίση, ­«καινή». Άλλη ζωή, ουράνια. Άλλες δυνατότητες, ασύλληπτες. Άλλες εμπειρίες, ­μυστικές, μακάριες, υψοποιές. Πεντηκοστή: η εκ­πλήρωση όλων των πόθων μας!

πηγή