Στη δεύτερη περίπτωση, «κάποιος άνθρωπος από εκείνους όπου υφαίνουσι τα βασιλικά ενδύματα (τα οποία αλουργίδας και πορφυράς χλαμίδας ονομάζουσι), έπασχεν από καιρόν από έμφραξιν της κοιλίας του«. Χρησιμοποιώντας λοιπόν ένα φάρμακο της εποχής, το οποίο του έδωσε ένας των βασιλικών ιατρών, έφθασε στην ακριβώς αντίθετη κατάσταση της δυσεντερείας. «Χάνωντας, λοιπόν, κάθε ελπίδα από τας μηχανάς του ιατρού, καταφεύγει προς τον Θεόν και τον Εκείνου μέγαν θεράποντα, «ηξεύρω σε – λέγοντας – ηξεύρω σε, άνθρωπε του Θεού, και ζώντα επάνω εις την γην και τώρα εις τους ουρανούς μεταστάντα, ότι πολλά και μεγάλα δύνασαι· λοιπόν γενού και την ώραν ταύτην εις εμέ βοηθός και εξάρπασόν με από τον επικείμενον τούτον θάνατον, με την κραταιάν μεσιτείαν σου«.
Φάνηκε τότε στον ύπνο του ο διακονητής μοναχός του αγ. Γρηγορίου να του λέγει, πως πρέπει να επισκεφθεί την κατοικία του Αρχιερέως και να βάλει πάνω στα νεφρά του το ωμοφόριό του, για να θεραπευθεί. «Εφαίνετο, λοιπόν, του αρρώστου, εκεί όπου εκοιμάτο, πως επήγεν εις τον οίκον του Αρχιερέως και εζήτει εκείνο το ιερόν άμφιον, καθώς τον επρόσταξεν ο φανείς, αλλά δεν ημπόρεσε να εύρη το ζητούμενον· ο δε μοναχός εφάνη πως τον επήρεν από το χέρι και τον επήγεν, όχι εις τον οίκον του Αρχιερέως, αλλά εις τον τάφον του Αγίου«.
Όταν ξύπνησε ο ασθενής κατάλαβε την σημασία του «κατ’ όναρ» μηνύματος, επισκέφθηκε τον χαριτόβρυτο τάφο του Αγίου (στο Ναό της Αγίας Σοφίας) και αφού ακούμπησε τα νεφρά του στην επιτάφια πλάκα, θεραπεύθηκε!
%20%E2%80%94%20%CE%A3%CE%B5%20%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%20(57%25).png)