Ας εκμεταλλευτούμε τη Μεγάλη Σαρακοστή

Η περίοδος που προηγείται της αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος και της Αναστάσεως του Κυρίου μας και μας προετοιμάζει για τα μεγάλα αυτά γεγονότα ονομάζεται Σαρακοστή.

Και ονομάζεται έτσι εξαιτίας των σαράντα η μερών νηστείας που περιλαμβάνει. Είναι μία κατεξοχήν πνευματική περίοδος του εκκλησιαστικού έτους, κατά την οποία τόσο η κατανυκτική υμνογραφία, όσο και οι αυξημένες λατρευτικές ευκαιρίες, σε συνδυασμό με τη νηστεία, υποβοηθούν όλους μας σε μεγαλύτερη συγκέντρωση στον πρώτιστο σκοπό της ζωής μας, που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της αιωνίου ζωής. Το όλο κλίμα της πνευματικής αυτής περιόδου προσφέρεται για περισσότερη ενδοσκόπηση, λεπτομερέστερο αυτοέλεγχο, με μοναδική επιδίωξη τη βαθιά μετάνοιά μας για τα πεπραγμένα και τις ελλείψεις του βίου μας.

Είναι αλήθεια, βέβαια, πως οι περισσό τεροι άνθρωποι ούτε γνωρίζουν, αλλά και δεν συντονίζονται με το πνεύμα της περιόδου αυτής, για να αποκομίσουν και τους πνευματικούς καρπούς της. Δυστυχώς, η ζωή και οι επιλογές μας έχουν πάψει προ πολλού να καθορίζονται, να εμπνέονται και να καθοδηγούνται από τη ζωή της αγίας μας Εκκλησίας.

Μπορεί λοιπόν σήμερα κάποιος να υπόκειται σε αυστηρότατη δίαιτα χάριν της ομορφιάς του σώματος η της υγείας, της ευεξίας και μακροζωίας, να αρνείται όμως να τηρήσει τη νηστεία της Εκκλησίας μας χάριν της πνευματικής ωφελείας. Μπορεί να επισκέπτεται επ’ αμοιβή κάποιον ψυχολόγο η να «διασκεδάζει» με τις ώρες στην τηλεόραση, ενώ αρνείται να συναντήσει κάποιον Πνευματικό για να δεχθεί την άφεση των αμαρτιών στο Μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως. Προτιμά να παραμιλά μόνος του παρά να προσεύχεται. Αρνείται πεισματικά να δώσει, να προσφέρει η να μοιραστεί κάτι, ενώ διεκδικεί διαρκώς να πάρει ο,τι θεωρεί ότι του ανήκει. Αποφεύγει επιμελημένα τη μόνωση, γιατί δεν θέλει να δεί τον εαυτό του. Τρομάζει μπροστά στον συνειδησιακό έλεγχο και στα αναπάντητα ερωτήματα που σφυροκοπούν την ύπαρξή του.

Η κατανυκτική περίοδος της αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής βοηθεί πολύ τις ψυχές στη σωστή κατεύθυνση της ζωής. Βοηθεί στον εντοπισμό των παθών, των ελλείψεων και των ελαττωμάτων μας. Φωτίζει εσωτερικές πληγές και αποκαλύπτει πνευματικά προβλήματα που μπορεί άλλοτε να είναι απωθημένα μέσα μας και άλλοτε αδιευκρίνιστα. Λειτουργεί διαρκώς ως συν εχής πρόσκληση για προσωπική μεταμόρφωση.

Το πνεύμα της είναι πνεύμα βαθιάς, επίπονης και αγωνιστικής αναζήτησης, έτσι όπως εκφράζεται από την Ευχή του αγίου Εφραίμ του Σύρου σε κάθε σχεδόν ιερή Ακολουθία της Σαρακοστής.

Μας ζητάει η ευχή να εγκαταλείψουμε το πνεύμα της αργίας, της περιεργείας, της φιλαρχίας και της αργολογίας και να εγκολπωθούμε το πνεύμα της σωφροσύνης, της ταπεινοφροσύνης, της υπομονής και της αγάπης. Και τελειώνει η ωραία αυτή προσευχή με παράκληση προς τον Θεό: «Δώρησαί μοι του οράν τα εμάπταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου».

Ένας αγώνας δηλαδή να αφήσουμε την κατάκριση, τον σχολιασμό των άλλων, το κουτσομπολιό και να κοιτάξουμε το δικό μας εσωτερικό, τις δικές μας αδυναμίες, τις δικές μας πτώσεις και ανομίες. Είναι πορεία η Σαρακοστή. Όχι μόνο μιάς συγκεκριμένης χρονικής περιόδου αλλά και μιάς θεραπευτικής προόδου. Δεν προσβλέπει στην τήρηση κάποιων εξωτερικών και γι’ αυτό μόνο υποβοηθητικών κανόνων, αλλά ουσιαστικότερα στην απόκτηση ταπεινού φρονήματος, αυτογνωσίας και μετάνοιας.

Γι’ αυτό και σαν τέτοια δεν είναι μελαγχολική περίοδος, αλλά περίοδος που έχει το στοιχείο της χαράς, που μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό, στον συνάνθρωπο και στον ίδιο μας τον άγνωστο εαυτό.

Ας εκμεταλλευθούμε το πνεύμα και τα μηνύματά της, έτσι ώστε βαθύτερα προετοιμασμένοι και πιο συνειδητά μετανοημένοι να ζήσουμε τα άχραντα Πάθη του Σωτήρος Χριστού και την τριήμερη Αυτού θεία Ανάσταση.

Απόσπασμα από το Περιοδικό “Ο Σωτήρ”, Τεύχος 1 Μαρτίου 2014

πηγή