Άλλα θαύματα του αγ. Γρηγορίου αναφέρονται σε θεραπείες παραλυτικών.
Μία περίπτωσις αφορά τον Πρωτοψάλτη της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, «Δομέστιχον ονομάζει τούτον η συνήθεια, άνθρωπον ονομαστόν εις τα μουσικά και κατά την συχνήν πράξιν και κατά την φυσικήν επιτηδειότητα και κατά την τεχνικήν μέθοδον«. Αυτός λοιπόν έμεινε παράλυτος από άγνωστη αιτία, «αλλά με την ψυχράν δίαιταν και με τας άλλας επιμελείας των ιατρών«, περιορίσθηκε η νόσος μόνον στον αντίχειρα, τον δείκτη και τον μέσο δάκτυλο του δεξιού χεριού. Όμως, «ελυπείτο κατά πολλά εκείνος, επειδή δεν ηδύνατο να μεταχειρίζεται την τέχνην του καθώς και πρότερον, τόσον εις το γράψιμον δηλαδή, όσον και εις τον σχηματισμόν της μουσικής χειρονομίας· διά τούτο και απηλπισμένος από κάθε τέχνην και χειρουργικήν βοήθειαν και ιατρείαν, καταφεύγει αμέσως εις την θείαν βοήθειαν και ζητεί εκείθεν την θεραπείαν του, πρέσβεις ισχυρούς προς Χριστόν και μεσίτας τους Εκείνου θεράποντας προβαλλόμενος«.
Ο Ιερός Γρηγόριος έσπευσε την ίδια νύκτα της προσευχής, να βοηθήσει τον πάσχοντα· διότι του φάνηκε πως βρέθηκε στον Ναό της Αγίας Σοφίας και «ο μεν Άγιος τάχα εφαίνετο, ότι έβαλεν την χείρα του επάνω εις την κεφαλήν του και τον εχάιδευε πατρικώς και φιλικώς και του ωμιλούσε γλυκύτατα και αρεστότατα λέγωντας, «γύρισαι εις την οικίαν σου, φίλε Πρωτοψάλτα, και εις το εξής έχεις να γένης καλά«.
Μετά την εμφάνιση αυτή ο Πρωτοψάλτης έσπευσε στον τάφο του Αγίου και θεραπεύθηκε, αφού προηγουμένως μετανοήσε «εξομολογούμενος την αμαρτίαν του και την προπέτιαν της γλώττης του, όπου έδειξε κατά του Αγίου· ότι, καθώς είπεν, είχε κινήση προτήτερα την γλώσσαν του εις κάποιας φλυαρίας κατ’ αυτού«!