(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Μακρίνα
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης
Επιστολή για τον βίο της οσίας Μακρίνας
[Γράφει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης για τη αδελφή του αγία Μακρίνα]:
Η Μακρίνα εκτελούσε την κάθε απαραίτητη υπηρεσία ακόμη και με το να
ετοιμάζει πολλές φορές με τα ίδια της τα χέρια το ψωμί, πράγμα για το
όποιο δεν είχε ενδιαφερθεί στον προηγούμενο καιρό.
Αλλά όταν άρχισε να καταγίνεται με τις ιερές διακονίες, νόμισε ότι ταιριάζει στις ασχολίες
της ζωής η εκμάθηση τούτου του έργου κι έτσι από το περίσσευμα χορηγούσε
στη μητέρα [αγία Εμμέλεια] τροφή με τους δικούς της κόπους. Και όχι
μόνο αυτό.
Αλλά φρόντιζε μαζί με τη μητέρα της και όλο το νοικοκυριό. Γιατί ήταν μητέρα τεσσάρων γιων και πέντε θυγατέρων και πλήρωνε φόρο σε τρεις τοπικούς άρχοντες, επειδή η περιουσία της απλωνόταν στις αντίστοιχες επαρχίες, δηλαδή στον Πόντο, Καππαδοκία και Αρμενία.
6. Γι’ αυτό ποικίλες φροντίδες βασάνιζαν τον νου της μητέρας. Ήδη ο πατέρας είχε πεθάνει. Και σ’ όλα αυτά η Μακρίνα κοινωνός ήταν της μητέρας στους κόπους και μοιραζόταν τις φροντίδες και ανακούφιζε το βάρος των προβλημάτων της.
Και παράλληλα με τη συμπαράσταση στη μητέρα, κράτησε κάτω από τα άγρυπνα μητρικά μάτια πεντακάθαρη τη ζωή της, σωστή από κάθε πλευρά και παραδειγματική. Στον ίδιο πάντοτε στόχευε σκοπό, εννοώ την ασκητική ζωή, προσφέροντας στη μητέρα με την ίδια της τη διαγωγή σπουδαία καθοδήγηση και ελκύοντας την σιγά-σιγά προς την πνευματική και πιο λιτή ζωή.
Και όταν η μητέρα με σύνεση κανόνισε για την κάθε μια από τις αδελφές κατά την κρίση της το μερίδιο της περιουσίας, τότε επιστρέφει από τις σπουδές ο περίφημος Βασίλειος [ο άγιος Μέγας Βασίλειος], ο αδελφός της Μακρίνας, έπειτα από την άσκησή του στη ρητορική τέχνη.
Επειδή λοιπόν διαπίστωσε ότι είναι υπερβολικά αλαζονικός για την ικανότητά του στον λόγο και να περιφρονεί όλα τα αξιώματα και να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, που ξεπερνούσε και τους άρχοντες, πολύ γρήγορα τον τράβηξε κι εκείνον προς την πνευματική άσκηση.
Αποσπάσθηκε λοιπόν από την κοσμική περηφάνια, περιφρόνησε το να θαυμάζεται για την ικανότητα της ρητορικής του τέχνης και στράφηκε προς τον εργατικό και χειρωνακτικό τρόπο ζωής καταρτίζοντας τον εαυτό του με την τέλεια ακτημοσύνη ελεύθερο για τον ενάρετο βίο.
Αλλ’ η ζωή εκείνου και στη συνέχεια τα έργα του, που μ’ αυτά έγινε σ’ όλο τον κόσμο ονομαστός και σκίασε με τη λαμπρότητα όλους όσοι διακρίθηκαν στην αρετή, θα χρειαζόταν μεγάλο συγγραφικό έργο και χρόνο πολύ για να την εξιστορήσω. Ας στραφώ όμως εγώ πάλι στο θέμα που έχω να εκθέσω [στον βίο της Αγίας Μακρίνας}.
Από το βιβλίο του Δημητρίου Τσάμη, «Μητερικόν», τόμος Α’, έκδοση της Αδελφότητας «Η Αγία Μακρίνα», Θεσσαλονίκη 1990.
