(Επιμέλεια, διασκευή στην καθομιλουμένη Στέλιος Κούκος)
Άλλος αδελφός της Σκήτης [Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους] ονομαζόμενος Ιωσήφ από την Καλύβα “Άγιος Ιωαννίκιος”, μας διηγήθηκε το πιο κάτω θαύμα, το οποίο συνέβη σ’ αυτόν.
Κατά την εποχή της γερμανικής κατοχής, έγινε μεγάλη νεροποντή σε όλο το Άγιον Όρος, η οποία προξένησε πολλές ζημιές, κυρίως στις κατωφερείς περιοχές.
Η Καλύβα του Μοναχού Ιωσήφ, όπως και η περιοχή υπέστησαν σοβαρές ζημιές, πράγμα το οποίον τον έφερε σε κρίσιμη και δύσκολη θέση, επειδή αφ’ ενός ήταν φτωχός και αφ’ ετέρου ήταν περίοδος κατοχής, η οποία βασάνιζε, ως γνωστόν, την ταλαίπωρη πατρίδα μας.
Ήλθε, λοιπόν, ο αδελφός αυτός σε θέση να μην γνωρίζει το τι κάνει!
Με λίγα λόγια παραφρόνησε κυριολεκτικώς, και δεν μπορούσε να βρει λύση στις συμφορές του.
Παρ’ όλη, όμως, την ζάλη και την ενόχληση της κατάστασης αυτής δεν ξέχασε τον Άγιον Παντελεήμονα και χωρίς να χάσει καιρό, πήρε λίγο λάδι που είχε, και πήγε στον Ιερό Ναό του θαυματουργού Αγίου Παντελεήμονος.
Αλλά, όπως μας είπε, βρισκόταν σε μια κατάσταση κατά την οποίαν ούτε το διανοητικό του λειτουργούσε σωστά, και επίσης αισθανόταν στην ψυχή του φοβερό άγχος, πράγμα το οποίον δεν τον άφηνε να κοιμηθεί ούτε λεπτό.
Ο ασθενής Μοναχός Ιωσήφ καθόταν σε ένα είδος πάγκου που υπάρχει στον Νάρθηκα του Κυριακού [κεντρικός ναός μιας Σκήτης] και νύχτα και ημέρα παρακαλούσε τον Άγιον Παντελεήμονα να τον θεραπεύσει.
Ο δε τότε Δικαίος [ηγούμενος κατά κάποιον τρόπο ή προϊστάμενος μιας σκήτης που συνήθως εκλέγεται για ένα χρόνο] Μοναχός Ιλαρίων, μαζί με τους άλλους Πατέρες της Σκήτης πραγματοποίησαν σειρά παρακλήσεων προς τον Άγιον, για να βοηθήσει τον δούλο του.
Έτσι ο έτοιμος προστάτης και Γιατρός, δεν άργησε να εισακούσει την δέηση τους, κάνοντας καλά τον άρρωστο αδελφό με τον εξής τρόπο:
Ήμουνα, μας διηγείται ο ίδιος, πλαγιασμένος μόνος στον πάγκο και εξαίφνης βλέπω κάτι, σαν ένα είδος νεφέλης το οποίο με σκέπασε και κοιμήθηκα για λίγο.
Όταν ξύπνησα κατάλαβα, πως με την βοήθεια του Αγίου ελευθερώθηκα από κάθε ενόχληση, τόσο ψυχική όσο σωματική, και έτσι πήρα θάρρος και επέστρεψα στην Καλύβα μου δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον άγιο Παντελεήμονα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Χρυσοστόμου, “Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος, Αγίου Όρους”, έκδοση Συνοδείας Ιωάννου Μοναχού, Καλύβη Ιωάννου Χρυσοστόμου Άγιον Όρος, 1966.
